Op verzoek van Jos Diederen (mijn echtgenoot) meld ik hier (met gepaste trots) dat Jos vandaag (22 juli 2009) in goede gezondheid Santiago de Compostela bereikt heeft !
Hij heeft vanaf 21 juni de mooie en soms zware tocht te voet weten af te leggen.
Vanuit Santiago een groet aan alle 'Nordic Walking Limburg'-vrienden!
Namens Jos,
Renée Diederen-Arts
21/06/09- 22/07/09
St. Jean Pied de Port – Santiago de Compostela.
Tja hoe begint zoiets. Al 10 jaar speel ik met de gedachte om deze tocht eens te lopen totdat 2 jaar geleden mijn lieve vrouw mij het boek van Hape kerkeling “Ik ben er even niet” cadeau gaf. Ze schreef erin:
”Droom niet je leven, maar leef je droom !”
Om 6.30 uur kwam ik in Behobia (Frankrijk)aan met de bus van Eurolines na een reis van 20 uur. Als je dan in je eentje aankomt, realiseer je je heel goed dat je nu aan je Camino begonnen bent.
Na even heen en weer lopen, komt een meneer die me de weg wijst naar het dichts bijzijnde busstation. Tja, beter kan je tocht dan niet beginnen.
Dezelfde dag naar St. Jean Pied de Port gereisd met bus en trein.‘s Avonds in L’ Esprit du Chemin sprak ik met veel mensen uit de hele wereld. Na een rondje vragen bleek dat veel mensen bagage bij zich hadden in de vorm van: relatieproblemen, werkproblemen, gezondheidsproblemen, enz.
Toen ik mijn verhaal mocht doen, vertelde ik dat ik uit dank liep. In 2010 ben ik 25 jaar gelukkig getrouwd met een lieve vrouw, heb 2 lieve kinderen, ben gezond, heb een baan, huis en auto. Tja, wat wil ik nog meer.
Sommige pelgrims vonden dit toch maar raar. Maar goed; dat is mijn verhaal.
Tijdens de Camino ontdekte ik al snel dat de weg het doel is en niet Santiago. Als iedereen dit zou doen zou er veel meer vrede op de wereld zijn. De eerste dag over de Pyreneeën tot Roncevalles. Een tocht van ongeveer 28 km met veel klimmem en dalen over rotsen, keien en ander ongein dat het tempo er helemaal uithaalt. Wel genoten van prachtige vergezichten en rust. Toen ik boven in de Pyreneeën liep, hoorde ik alleen de wolken en mijn hart terwijl ik naar beneden keek en de aasgieren zag vliegen. In Roncevalles is om 18.00 uur een pelgrims mis en om 19.00 uur gezamenlijk eten met +/- 100 pelgrims. De eerst nacht ervaren dat de lucht, het uitzicht en de geluiden met zoveel pelgrims anders zijn dan thuis op je slaapkamer.
Ik zal geen opsomming van iedere dag maken omdat dit waarschijnlijk jullie hele site in beslag zou nemen. Ik kan er een boek over schrijven (misschien nog iets om ooit te doen).
Tijdens mijn overnachting in Santo Domingo de la Calzada heb ik iets prachtigs meegemaakt. Het verhaal gaat dat als je de Romaans Gotische Kathedraal bezoekt en de haan kraait bij binnenkomst dat je dan geluk krijgt. Bij binnenkomst kraaide hij voor het eerst. Na een rondje door de kerk kraaide hij weer voor mij toen ik een foto van hem maakte. Een mevrouw deelde mij mede dat ik geluk zou krijgen. Toen ik ‘s morgens weer langs liep bij deze gesloten kathedraal wilde ik even die dikke deur aanraken. Voordat ik de deur aanraakte, begon de haan weer te kraaien. Ik ben toen een tijd blijven staan of deze haan ook kraaide voor andere pelgrims. Niet dus. Toen ben ik maar doorgelopen met een heel apart gevoel…….. Super, dat toeval niet bestaat!
Halverwege had ik last van enkele blaren en een verloren nagel maar voelde hier totaal niets van. Het was alsof een stem zei: je kan dit en loop maar gewoon verder. Thuis vroegen ze zich af of dit niet erg pijnlijk zou doen. Even een knuffel zou nu heerlijk zijn. Ik realiseer me nu dat de dagelijkse dingen zoals een knuffel met je vrouw of kind een gemis zijn als je er niet bent.
Het eten en drinken onderweg was heel goed te doen. Ik zorgde altijd dat ik een stokbrood en kaasjes met een reep chocolade en nootjes op voorraad had. Uiteraard ook 3 liter water.
De laatste 8 dagen hebben we met 7 pelgrims samen gelopen. Dit was zeker van niemand de bedoeling. We vormde een groep/bedrijf/organisatie die zonder veel woorden wist waar en wat we zouden doen, eten, drinken en waar slapen enz. In het andere, dagelijkse, leven bouw je zulke relaties pas op na jaren van samen werken.
We kwamen in de stromende regen samen in Santiago aan op 22 juli 2009.
Emotioneel en realiserend dat wij als mensen niet veel voor stellen in vergelijk met deze grote prachtige oude Kathedraal. Een Duitser huilde als een kind toen hij binnen was. Hij was een grote man die altijd overal antwoord op had. Nu blijkt dat hij toch een klein hartje heeft. Na 2 dagen Santiago ‘with a lot of rain’ wilde ik toch naar Finisterra. Ik heb de bus genomen en ben daar 2 dagen gebleven. ‘s Morgens om 7.14 uur kwam de zon op en heb ik genoten van een prachtig stuk natuur. Wat een schitterend gezicht als de zon boven een woeste zee op komt. Je hoort niets enkel zee en wind. Ik heb daar wel 2 uur gezeten en uiteraard iets in de fik gestoken, omdat dat zo hoort. Je kent wel dat verhaal dat je daarmee afstand neemt van het oude en een nieuw leven begint. Als jullie het niet erg vinden ga ik gewoon tevreden verder met mijn huidige leven.
Toen ik weer in Eindhoven terug was, kwamen Tom en Renée me ophalen. Anneke was op Scouting kamp. Tom had inmiddels zijn rijbewijs gehaald en kwam mij trots ophalen. Anneke rende op het Scouting kamp huilend naar mij toe. We hadden elkaar 5 weken niet gezien.
In vergelijking met de Kapel van Pater Karel te Munstergeleen is de Kathedraal in Santiago natuurlijk enorm groot. Pater Karel vereer ik al vanaf mijn kinderjaren. Wij, de Diedertjes, bezoeken hem trouw. Niet alleen om gunsten vragen maar ook gewoon uit dank voor het mooie dagelijkse leven. Hieruit blijkt dat liefde niet groot hoeft te zijn maar ook in een klein kapelletje gevonden kan worden.
Ik heb nu een andere kijk op het leven.
Carpe Diem, pluk de dag, van de Romeinse dichter Horace. Door de dag te plukken en je niet altijd druk te maken over de dag van morgen merk je dat je zorgen verdwijnen. Wie ontspannen is, zit goed in zijn vel en zal de dag positief tegemoet zien. Dit was en blijft mijn lijfspreuk die nu maar weer eens bevestigd is.
Ik wens iedereen dezelfde berusting en geluk in het leven toe, of nu bereikt door het lopen van een camino of gewoon door levenservaring.
Hierbij wil ik Jacques bedanken voor de goede tips en training die hij mij gegeven heeft als voorbereiding. De poles waren super bij deze lange afstanden.
Jos Diederen
Geleen
