aurora
nachtmonsters gijzelen me nog
pasgeboren nieuwe morgen
stond nog niet helemaal
verdwaasd nog slaapdronken
kruip ik uit schemer donkerte
nieuwe ochtend in
verleidelijk kus-me-wakker-licht
wriemelt zacht aan mijn wimpers
sijpelt door gordijnplooien
verovert mijn kamer overal
onherhoepelijk plasjes
ontwakende dag
buiten sneeuwklokjes met ijverige ja-bungel klokjes
mistig waas nevel zacht gebed
in ontroerende stilte
langzaam vullend met vers geluid
grijze schimmige rijpvelden
reikhalzend naar de eerste zonnekusjes
jonge meisjes druppel-huppel flonker
beloftevolle ingehouden ochtendgloordans
elke jonge dag telkens eeuwenoud
circelende gul vol leven
telkens nieuwe kansen
herhalende hergeboortes
voetstap van mijn ziel
volg mijn spoor
ik ben levend
ik ben gelukkig
ik ben klaar
wakker
han weinberg
Hallo Han,
weer een prachtig gedicht van jouw hand, een genot om te lezen.
Dank je wel.
Jacques.