Pingstblomma
Slanke vingers strelen de snaren. Je lijkt klein voor deze grote cello die je met besliste tederheid tot leven wekt.
Zachte lange tonen slepen mij mee in jouw melancholieke heimwee naar bloemsier, verre Zweedse weiden.
Samen fluisteren we muziek en gedichten. Schikken tonen, woorden passend tot groot boeket buitenbloemen.
De dag ontdauwt in bonte gele, roze en witte spikkels. Vreugdevol ontdekt mijn neus eerste vers gemaaid gras.
In de berm straalt vandaag pinksterbloem, wuivend naar mijn herinnering aan jouw vaderland-melodie gisteren.
Eenvoudige “pingstblomma”, teer maar daadkrachtig getuigend van je zachte, prachtige kleur.
Wie kan mij zonder jou leren hoe paarsig gloedvol in alle bescheidenheid lichtpaars kan gloeien?
Zijnde wie je bent, lief bloempje, verbindt je me even…kostbaar moment samen – jij, ik: muziekvriendin uit Zweden.
Han Weinberg
------------------------------------------------------------------------------
Verklarende noot: Samen met een jonge Zweedse celliste heb ik onlangs een combinatie uitvoering gegeven (muziek en gedichten) in een Hospice. Haar melodie van heimwee naar bloemenweiden van haar vaderland en de tere afstemming van mijn woorden daarbij: kostbare herinnering. Pinksterbloemen vandaag langs mijn pad wekken mij daarin weer opnieuw met dankbaarheid.
