dreigende razernij
wolken kolken woedend boven land
donkerend, met traan aan rand
ik broei net zo erg, is frapant
ben bang, voelt overmand
wereldleiders steken haast wereld in de brand
brallend “knop” bij de hand
kinderachtig haasje-over spel, genant
aarde als onderpand
wil hun namen niet eens noemen
niet hun ego’s nog meer roemen
we kennen ze wel
“the boys” met hun toys from hell
macho’s vechtend in hun apenbroodjes-bomen
brullend om steeds hogerop te komen
ferme gorillaroffels slaande op hun borst
wie betaalt, het is hun worst
zouden ze aan de top daarboven
echt hun eigen kul geloven?
wat die domme appelflappen
werkelijk niet snappen:
zitten ze in die hoge bomen
(waar jij en ik niets eens zouden willen komen)
en vanaf ons plekje op begane grond
zien wij alleen hun vette blote k….!
ps. dit is niet mijn fraaiste dicht
soms is echter boodschap plicht
wens je gisteren, morgen, heden
geen gezwets, alleen maar vrede
han weinberg
Han,
een prachtig treffend gedicht, chapeau.
Gr. Jacques.