Ik ben met volle enthousiasme begonnen aan de vierdaagse en verwachte uiteraard mooi weer zodat ik zou kunnen genieten van de mooie vergezichten die het Heuvelland biedt! Het tegendeel was waar maar desalniettemin ging ik samen met wandelkameraden van de zaterdaggroep van Jacques' nordic walking-training, welgemoed deze uitdaging aan! Wat opviel is de diversiteit van de deelnemers die ik zag: oma's met hun kleinkinderen; jolige vriendengroepen die luid gestemd de tocht aanvatten en twijfelende vriendengroepen die zich afvroegen waar ze in godsnaam aan begonnen waren ("hadden we die weddenschap tijdens ons cafebezoek maar niet afgesloten"!), angstig kijkend op hun smartphone wat de weergoden in petto hadden voor ons allemaal.
Het was een wonderlijk schouwspel: geen pretpark had dat beter kunnen organiseren: de organisatie had de best uitgedachte glibberbaan voor ons georganiseerd! (ik weet niet wat het hen heeft gekost dit te regelen). Resultaat: veel hilariteit en valpartijen en de mooiste patronen op de wandelkledij.
Het mooie is tijdens deze wandeling is dat je tijdens het wandelen andere zaken gaat inzien: ik merkte een andere verbondenheid tussen de mensen. Ik zag ook dat ik anders omging met mijn omgeving: doordat ik gedwongen was om naar de grond te kijken voor mijn eigen veiligheid, ik zag de sporen van mijn voorgangers wat me uitnodigde tot nadenken: ik kreeg inspiratie voor veel verhalen.
De aankomst bij het Voske was overweldigend, ik waande me in de Bierfesten in Beieren, dus volledig in een ander land. Er was een verrassende ambiance en een zalig gevoel van verbondenheid, nl: HET WANDELGENOT!!!!!
een weltevreden Liduina
