Het was slecht weer dus, om in saaie herhaling te vervallen: de weergoden kunnen geen afscheid nemen van Berg en Terblijt. De organisatie zal toch betere onderhandelingstechnieken moeten aanleren!
Het parcours was weer duidelijk ontoegankelijker dan gisteren waardoor de aandacht van iedereen weer gefocust was op een veilige voetstap, voetstap en voetstap! Ik merkte dat de sfeer schommelde tussen hoop en twijfel: gisteren is het weer ook in positieve zin veranderd, dus waarom zou het vandaag niet lukken?
Toch kon ik tussen elke goedgeplaatste voetstap (je ziet de plekken waar anderen zijn uitgegleden; je moet leren van andermans fouten, dus die fout wil je niet maken) genieten van de omgeving, n.l, het plateau van Margraten. Ongelooflijk dat je een omgeving ziet waarin geen enkele bebouwing te bespeuren valt. Je denkt dan: "bestaan er wel Limburgers"? Leuk zo'n ontkennende kijk op de omgeving :) De holle weg waardoor we werden geleid en de eerlijkheid van de omgeving deed me allemaal denken aan de serie "de herdershond" bekend onder de ouderen onder ons waartoe ik gerekend kan worden! Leuk!
Door het uitgestrekte zicht van het landschap kon je mooi "de sliert mensen" zien die voor ons uitliepen. Dat deed me denken aan het liedje van Boudewijn de Groot: "het circus van Jeroen Bosch" Onze groep trok niet de bergen in maar de velden door (kenners van het liedje zullen het snappen!) Het zicht van dat kleurrijke gezelschap met wapperende poncho's sprak mij tot verbeelding!
In het kader van de diversiteit van deelnemers, wat ik gisteren meldde, was ik verrast door een observatie van een van mijn wandelmaatjes, zij had een blinde mevrouw ontmoet die begeleid werd door een andere persoon die haar verbale instructies gaf om de voormelde glibberige route te kunnen lopen Super toch dat iemand van het wandelen op een dergelijke manier (vertrouwen in de ander) kan genieten. Ik ben verdorie geïrriteerd als door de regen mijn brillenglazen ondoorzichtig worden, waar zever ik in godsnaam over. Het is voor mij een voorbeeld dat je je in je puurheid en vol vertrouwen moet overgeven aan de natuurelementen en de paden moet belopen die het leven voor jou uitstippelt! Dat je naar je eigen innerlijke kern moet gaan en alles wat je prettig vindt in alle glorie moet vertrouwen/ toestaan en omarmen!
De aankomst in Berg & Terblijt (ik snap nu waarom Berg(!) tjonge inderdaad een laatste steile klim) was weer erg gezellig. De voornoemde dj deed werkelijk zijn best en wij dronken ons welverdiende Affligem (abdijbier) en vervolgens vertrokken we in polonaise naar de bushalte! Ik kijk uit naar de laatste dag: mooi weer is beloofd dus kan ik dan ook over dat aspect na mijmeren (goede weer!!!!!!!!!!!!)
Nog steeds enthousiaste
Liduina
